فارسى
Sorah Adh-Dhariyat ( The Wind that Scatter )
Verses Number 60
سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند،
سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند،
و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند،
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند،
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛
و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است!
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست،
که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید!
(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند!
کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)!
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،
و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!»
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند!
(و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید!
به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند،
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند!
آنها کمی از شب را می‌خوابیدند،
و در سحرگاهان استغفار می‌کردند،
و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود!
و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است،
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟!
و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید!
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!»
سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد،
و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!»
و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند.
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!»
گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!»
(ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟»
گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم...
تا بارانی از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستیم؛
سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!»
ما مؤمنانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم،
ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم!
و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم.
و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛
امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!»
از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود!
و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم،
که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت.
و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!»
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)!
چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند!
همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند!
و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم!
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم!
و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید!
پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»
آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند.
حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛
و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.
من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!
هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!
خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!
و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند!
پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود!