فارسى
Sorah Al-Ma'arij (The Ways of Ascent )
Verses Number 44
تقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد!
این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند،
از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]!
فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!
پس صبر جمیل پیشه کن،
زیرا آنها آن روز را دور می‌بینند،
و ما آن را نزدیک می‌بینیم!
همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‌شود،
و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود،
و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد!
آنها را نشانشان می‌دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند،
و همسر و برادرش را،
و قبیله‌اش را که همیشه از او حمایت می‌کرد،
و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛
امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‌های سوزان آتش است،
دست و پا و پوست سر را می‌کند و می‌برد!
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‌زند،
و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند!
به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است،
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند،
و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)،
مگر نمازگزاران،
آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند،
و آنها که در اموالشان حق معلومی است...
برای تقاضاکننده و محروم،
و آنها که به روز جزا ایمان دارند،
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند،
چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست،
و آنها که دامان خویش را (از بی‌عفّتی) حفظ می‌کنند،
جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‌گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود!
و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است!
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند،
و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‌نمایند،
و آنها که بر نماز مواظبت دارند،
آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند.
این کافران را چه می‌شود که با سرعت نزد تو می‌آیند...
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)!
آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟!
هرگز چنین نیست؛ ما آنها را از آنچه خودشان می‌دانند آفریده‌ایم!
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم...
که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد!
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند!
همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند...
در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد!