فارسى
Sorah Al-Muddaththir ( The One Enveloped )
Verses Number 56
ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)!
برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)،
و پروردگارت را بزرگ بشمار،
و لباست را پاک کن،
و از پلیدی دوری کن،
و منّت مگذار و فزونی مطلب،
و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن!
هنگامی که در «صور» دمیده شود،
آن روز، روز سختی است،
و برای کافران آسان نیست!
مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‌ام واگذار!
همان کسی که برای او مال گسترده‌ای قرار دادم،
و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم!
باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم!
هرگز چنین نخواهد شد؛ چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‌ورزد!
و بزودی او را مجبور می‌کنم که از قلّه زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‌افکنم)!
او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت!
مرگ بر او باد! چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد!
باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود!
سپس نگاهی افکند،
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد؛
سپس پشت (به حقّ) کرد و تکبّر ورزید،
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست!
این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
(امّا) بزودی او را وارد سَقَر [= دوزخ] می‌کنم!
و تو نمی‌دانی «سقر» چیست!
(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه چیزی را رها می‌سازد!
پوست تن را بکلّی دگرگون می‌کند!
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند!
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلاَّ مَلائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلاَّ فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلاَّ هُوَ وَمَا هِيَ إِلاَّ ذِكْرَى لِلْبَشَرِ
↓
↓مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [= یهود و نصاری] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‌کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند، و این جز هشدار و تذکّری برای انسانها نیست!
اینچنین نیست که آنها تصوّر می‌کنند سوگند به ماه،
و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند،
و به صبح هنگامی که چهره بگشاید،
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است!
هشدار و انذاری است برای همه انسانها،
برای کسانی از شما که می‌خواهند پیش افتند یا عقب بمانند [= بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند]!
(آری) هر کس در گرو اعمال خویش است،
مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می‌دهند)!
آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‌کنند...
از مجرمان:
چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،
و اطعام مستمند نمی‌کردیم،
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم،
و همواره روز جزا را انکار می‌کردیم،
تا زمانی که مرگ ما فرا رسید!»
از این رو شفاعت شفاعت‌کنندگان به حال آنها سودی نمی‌بخشد.
چرا آنها از تذکّر روی گردانند؟!
گویی گورخرانی رمیده‌اند،
که از (مقابل) شیری فرار کرده‌اند!
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‌ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود!
چنین نیست که آنان می‌گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‌ترسند!
چنین نیست که آنها می‌گویند، آن (قرآن) یک تذکّر و یادآوری است!
هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد؛
و هیچ کس پند نمی‌گیرد مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!