Czy doszło do ciebie opowiadanie o oszałamiającym wydarzeniu?

Twarze, tego Dnia, pokornie spuszczone,

Utrudzone, udręczone

Będą narażone na ogień palący,

Będą pojone ze źródła wrzącego.

Pożywieniem ich będą tylko suche ciernie,

Które nikogo nie utuczą i nie zaspokajają głodu.

Tego Dnia twarze uszczęśliwione

I z własnych gorliwości zadowolone

Będą w Ogrodzie wyniosłym,

Gdzie nie usłyszą pustej gadaniny.

Tam będzie źródło płynące,

Tam będą łoża podniesione,

Puchary postawione,

Poduszki w rząd ułożone

I kobierce rozesłane.

Czyż oni nie popatrzą na wielbłądy, jak one zostały stworzone?

I na niebo, jak ono zostało wzniesione?

I na góry, jak one zostały utwierdzone?

I na ziemię, jak ona została rozpostarta?

Przypominaj więc, bo ty jesteś tylko napominającym,

A nie jesteś żadnym ich władcą.

Tylko tego, kto się odwróci i pozostaje niewiernym,

Ukarze Bóg karą największą!

Zaprawdę, do Nas oni powrócą!

Potem, zaprawdę, Nam wypadnie zażądać od nich rachunku!