Мәккә мөшрикләре нәрсәдән сорашалар? Мухәммәд г-м кыямәт хакында сөйләгәч: "Мухәммәд нәрсә сөйли", – дип бер-берсеннән сораштылар".

Алар олугъ кыямәт хәбәреннән һәм ахирәтнең барча хәленнән" хәбәр бирүче Коръәннән сорашалар.

Кыямәт һәм Коръән хакында дөньядагы кешеләр төрле фикердәләр.

Юк әле тыныч кына тормасыннар, кыямәткә һәм Коръәнгә ышанмауларының ахыры кайда барганын тиздән белерләр.

Моның соңында тиздән белерләр ышанмаулары, кабахәт эш икәнлеген!

Әйә җирне аларга торырга яраклы кылмадыммы.

Дәхи селкенмәсен өчен тауларны җиргә кадак кылмадыммы.

Дәхи сезне ирле-хатынлы итеп халык кылдык.

Дәхи йокыны тәннәрегезгә истирахәт кылдык.

Дәхи төнне сезгә пәрдә кылдык.

Дәхи көндезне тереклегегез өчен кәсеп кылырга якты кылдык.

Дәхи өстегездә җиде кат мәхкәм күкләрне бина кылдык.

Дәхи бик яктыртучы һәм җылы бирүче кояшны халык кылдык.

Дәхи болытлардан бере артыннан бере коелучы яңгыр суын иңдердек.

Ул су белән төрле икмәк орлыкларын вә төрле үләннәрне.

Вә агачларны, бер-берсенә уралып үскән җимеш бакчаларын үстермәклегебез өчен.

Тәхкыйк хакны батылдан аера торган көн сәваб вә ґәзаб вәгъдә ителгән көндер.

Бер көнне сурда өрелер дә, хисаб өчен төркем-төркем булып килерсез.

Күк ачылыр да, анда ишекләре булыр.

Дәхи таулар йөртелерләр, тузган тузан кеби булырлар.

Тәхкыйк җәһәннәм үтә торган юл булды (Җәннәткә керәсе кешеләр дә җәһәннәмне күреп үтерләр).

Ул җәһәннәм хактан качып азганнарга тора торган урын булды.

Алар җәһәннәмдә күп заманалар торырлар.

Алар анда салкын рәхәтлекне һәм яхшы эчемлекне татымаслар.

Мәгәр кайнар яман суны һәм җәһәннәм кешеләренең тәннәреннән аккан сары суны эчәрләр.

Бу җәза аларга гөнаһларына күрә тиешле җәза итеп бирелде.

Тәхкыйк алар кыямәттә булачак хисабны көтми һәм ышанмый иделәр.

Дәхи Безнең аятьләребезне ныклап ялганга тоталар иде.

Вә һәрнәрсәне санадык өммүл китапта язып.

Татыгыз ґәзабны ґәзабка мөстәхыйк кешеләр, сезгә, әлбәттә, ґәзабтан башканы арттырмабыз.

Котылу һәм өстенлек, әлбәттә, Аллаһудан куркып гөнаһлардан сакланучы тәкъва мөэминнәргәдер.

Дәхи аларга җимеш бакчалары һәм йөземнәр.

Дәхи аларга яшьтәш булган яшь кызлар.

Дәхи эчемлекләр тутырылган савытлар.

Алар анда буш сүзне һәм ялган сүзне ишетмәсләр.

Раббыңнан изге гамәлләре өчен җәзадыр, мәңгелеккә җитәргә хисаплап бирелгән бүләктер.

Ул Раббың җир вә күкләрнең, дәхи җир илә күкләр арасында булган нәрсәләрнең Раббысыдыр, рәхмәтенә һәрнәрсәне сыйдыргандыр. Хисаб көнендә кешеләр бер-берсенә дәшергә, бер кирәк сүзне әйтергә кадир булмаслар.

Хисаб көнендә Җәбраил г-м һәм башка фәрештәләр сафта тезелеп торырлар, сөйләшмәсләр, мәгәр Аллаһ изен биргән яки дөньяда чакта Аллаһ риза булырдай яхшы сүзләрне сөйләгән кеше генә сөйләр.

Бу көннең булачагы, әлбәттә хак, теләгән кеше үзенә тәүбә истигъфар һәм итагать белән Аллаһуга кайта торган юлны алыр.

Тәхкыйк сезне куркыттык якын һәм хак булган кыямәт ґәзабы белән, ул көндә һәркем үзеннән алда җибәргән гамәл дәфтәренә карар, Коръәнне инкяр итүче яки аның илә гамәл кылмаучы кәфер әйтер: "Әгәр мин туфрак булсамчы", – дип. (Хисаб, хөкем соңында Аллаһ хайваннарны туфрак итәр. Кәферләр дә үзләренең туфрак булуларын теләрләр, ләкин туфрак" була алмаслар.)