เมื่อดวงอาทิตย์ถูกม้วนดับแสงลง

และเมื่อบรรดาดวงดาวร่วงหล่นลงมากระจัดกระจาย

และเมื่อบรรดาภูเขาถูกเคลื่อนย้าย

และเมื่ออูฐท้องสิบเดือนถูกทอดทิ้ง

และเมื่อสัตว์ถูกนำมารวมกัน

และเมื่อทะเลลุกเป็นไฟ

และเมื่อชีวิตทั้งหลายถูกจัดเป็นคู่

และเมื่อทารกหญิงที่ถูกฝังทั้งเป็นถูกถาม

ด้วยความผิดอันใดเขาจงถูกฆ่า

และเมื่อบันทึกทั้งหลายถูกกางแผ่

และเมื่อชั้นฟ้าถูกเลิกออก

และเมื่อนรกถูกจุดให้ลุกสว่างจ้า

และเมื่อสวรรค์ถูกนำมาใกล้

ทุกชีวิตย่อมรู้สิ่งที่ตนได้นำมา

ข้าสาบานต่อดวงดาวที่ซ่อนตัวในเวลากลางวัน

ที่โคจรลับดวง

ข้าสาบานด้วยกลางคืนเมื่อมันเหือดหายไป

และด้วยเวลาเช้าตรู่เมื่อมันทอแสง

แท้จริง อัลกุรอานคือคำพูดของร่อซูล (ญิบริล) ผู้ทรงเกียรติ

ผู้ทรงพลัง ผู้ทรงตำแหน่งสูง ณ พระเจ้าแห่งบัลลังก์

ผู้ใดรับการจงรักภักดี ผู้ซื่อสัตย์ ณ ที่โน้น

และสหาย (มุฮัมมัด) ของพวกเจ้านั้นมิใช่เป็นคนวิกลจริตแต่ประการใด

และโดยแน่นอนเขา (มุฮัมมัด) ได้เห็นเขา (ญิบริล) ณ ขอบฟ้าอย่างชัดแจ้ง

และเขา (มุฮัมมัด) มิใช่เป็นผู้ตระหนี่ในเรื่องเร้นลับ

และอัลกุรอานนี้มิใช่คำกล่าวของชัยฏอนที่ถูกสาปแช่ง

แล้วพวกเจ้าจะไปทางไหนเล่า

อัลกุรอานนั้นมิใช่อื่นใด นอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่ประชาชาติทั้งมวล

สำหรับบุคคลในหมู่พวกเจ้าที่ประสงค์อยู่ในทางอันเที่ยงตรง

และพวกเจ้าจะไม่สมประสงค์สิ่งใดเว้นแต่อัลลอฮฺพระเจ้าแห่งสากลโลกจะทรงประสงค์